woensdag 30 juli 2008

A tribute to Harvey Spencer Lewis by Frater E.D.C. (Eduard) van Drenthem Soesman, past Grand Master of the Netherlands Jurisdiction of AMORC.






Als het getij verloopt, moet men de bakens verzetten!

"Young man, some day you will be a member of this Order".

Met het hoofd in de wolken en de beide benen stevig op de grond.

De grootst mogelijke verdraagzaamheid binnen de meest strikte onafhankelijkheid

"Geloof, Hoop en Liefde, doch de meeste van deze is de Liefde".

"De boodschap van de Rozekruisers Orde A.M.O.R.C. is een boodschap die de wereld oproept tot meer humanisme en spiritualiteit".

Wij hebben het beste voor met allen, met onze geliefde fratres en sorores, of zij gefaald hebben of niet. “Alles sal rech kom”. Wij bouwen verder, wij bouwen beter en hechter dan ooit tevoren. Wij bouwen op goede fundamenten: Op het Leven, op het Licht en op de Liefde!

Onderstaande voordracht verscheen voor het eerst in 1982 in het boekje "Mijn Eerste Elftal".

Dr. Spencer Lewis was een gedreven mens. Uit persoonlijke ontmoetingen en vooral uit zijn correspondentie met ons, leden, bleek dit zonneklaar.
Er stond iets achter hem dat groter is dan de mens zelf kan zijn.
Dat iets was het kosmische, waarover hij ons geleerd heeft, waarover hij ons geleerd heeft hoe het te kontakten, waardoor wij Rozekruisers werden en leerlingen van deze grote Meester. Het is interessant om iets over zijn jeugd te weten in verband met the Methodistenkerk.

Zoals het vaak gaat met Rozekruisers brengt de prille jeugd de aanraking met de kerk, een kerk, terwijl het Licht doorbreekt nadat we voor het allereerst over de Orde vernomen hebben.
Dan komt er iets blijvends over ons. Zo was het ook met Dr. Spencer Lewis, de eerste Imperator van de nieuwe cyclus van de Rozekruisers Orde op het Noord Amerikaanse continent.
Hij was lid van de zondagsschool, die zoveel als een instituut is in de Verenigde Staten. Hij werd zeer toegewijd en hoe kan dat ook anders als men voor het eerst met de Christusfiguur in aanraking komt. Deze figuur heeft hem zijn leven lang vastgehouden, mede tot voldoening van alle leden die door hem een verdiepte kennis van Jezus mochten verkrijgen. Vele Rozekruisers zijn door het Kruis van Christus, door hun verering voor Jezus, tot de Orde gekomen. Het is immers deze toewijding die altijd leidt tot iets majestueus in ons leven.

Een ieder van u zal enige verwantschap voelen met deze grote figuur, die Jezus, met wie het in ons leven waarschijnlijk óók begonnen is. Begonnen met de tocht naar het licht. Om tot de Rozekruisers Orde te kunnen komen moeten we psychische aanleg hebben, iets dat anderen, misschien zelfs onze ouders, vreemd vinden.
Wij zullen ons allemaal dingen uit onze jeugd of zelfs onze prille jeugd herinneren die steeds wijzen op een zoeken naar het Pad, onze taak op aarde, een gevoeligheid voor dingen des geestes, begrip voor onzienlijke dingen, een begin van universele liefde, die nooit slap en decadent maar in de meeste gevallen krachtig is, normaal en fris. Dàt is wat mij zo bijzonder in Dr. Spencer Lewis heeft aangetrokken: zijn frisheid als mysticus.
Ik ken ze ook die graag erg gevoelig doen, willen lijken op een mysticus, vergetend dat AMORC een ander bordje heeft buitenhangen, waardoor de leden meer voldoening hebben, want op dat bordje prijken de woorden “Weest duidelijk, weest fris in uw beschouwing en laat uw mystieke gevoelens en uitingen op gewone wijze tot uw leden doorklinken”.

Dr. Spencer Lewis, en wij mogen gerust zo nu en dan over Professor Lewis spreken want hij was tenslotte ook nog Rector Magnificus van de Rozekruisers Universiteit, kreeg langzamerhand meer belangstelling voor kunsten en wetenschappen, voor mystiek en filosofie. Hij interesseerde zich voor alles wat op deze aarde interessant kan zijn, de faculteiten van universiteiten in zijn woonoord, kunt, theater, muziek.
Totdat hij door zijn kontakten met vele gelijkgestemden in aanraking kwam met mannen en vrouwen die gelezen hadden over de Egyptische Rozekruisers. Deze aanraking met wat in het begin niet meer dan een woord was biologeerde hem en vanaf die tijd, in het begin van 1908, begon zijn zoeken naar de Orde.

Nu even een grote sprong vooruit en een eigen waardering van onze Imperator, die zo enorm veel goeds voor de wereld heeft gedaan. Persoonlijk geloof ik niet dat er in deze eeuw iemand is geweest die onze Imperator kan evenaren. We kennen de namen van grote figuren in deze wereld, zoals Winston Churchill, Franklin Roosevelt, Albert Schweitzer en talloze anderen, maar ik geloof niet dat ze in de schaduw kunnen staan van wat deze man vrijwel alleen tot stand heeft gebracht in het domein van de opvoeding, waarin alle menselijke terreinen hun aanvang vinden. Wèl eclatanter, maar zeker niet van de diepte die Lewis ging in zijn kennis van de esoterie, van de eeuwigheidsvragen, de kosmische wensen, welke door het mensdom worden veronachtzaamd.
Immers, onze gehele wereld zucht onder de leugen, de destructie, de corruptie, de foutieve instelling van het mensdom juist t.o.v. deze eeuwigheidsvoorwaarden. Dr. Lewis heeft ons op het pad geplaatst dat onherroepelijk leidt tot verlichting, tot inzicht, ook in de verdorvenheid van deze wereld. In Canada noemden wij deze vaderlijke vriend “Papa Lewis”.

Het ogenblik breekt nu aan dat Dr. Lewis omstreeks 1909 in aanraking komt met de Rose Croix de France. Zijn benoeming tot gedelegeerde in Amerika volgt en enige jaren later mag hij zich Imperator noemen. Dan begint zijn ongelooflijke arbeid voor de toekomst der volkeren, middels de leden die zijn onderwijs volgen, een onderwijs dat weer is samengesteld uit de oudste archieven der Orde. Wat weinigen beseffen die vragen naar de oorsprong der Orde komt nu als een lichtstraal in de duisternis van het heden, namelijk dat Lewis en vele zijner medewerkers ditzelfde werk reeds hadden volbracht in vroeger eeuwen, zij het dan op veel kleinere schaal.

Onze hogeregraadsleden, die zijn ingewijd in onze Tempels of in het geheime Sanctum zullen dan ook nooit vragen naar de historische feiten onzer Ordo Rosae Crucis eenvoudig omdat zij deze historie zelf hebben meegemaakt, deze hebben gemaakt.
De profane wereld natuurlijk des te meer. Die begrijpt niet hoe het mogelijk is dat Dr. Lewis met zoveel overredingskracht kan spreken over bijvoorbeeld Francis Bacon, alsof hij in die tijd geleefd had, sterker nog, in een vorige incarnatie deze hoge Bewaarder van de Schatkist zelf geweest was! Alle Rozekruisers weten hoe wij steeds in het defensief staan t.o.v. de profane wereld, die altijd klaarstaat om te kritiseren. Dr. Lewis zei dan wel: “Och, wat hebben zij dan wel van deze wereld gemaakt? Kijk eens naar ons en de diepe vrede die er bij ons heerst”. Hij heeft zeer veel te lijden gehad van oppositionele krachten, zeer veel. Die machten der duisternis, die wij nooit mogen onderschatten want zij liggen altijd op de loer om ons te bespringen, hebben het bestaan om hem in Amerika verdacht te maken, met modder te smijten om zijn levenswerk te vernietigen. Natuurlijk heeft hij gewonnen maar tegen welke prijs? Tenslotte heeft hij de booswichten voor het gerecht in Californië gedaagd, waar de overwinning werd bevochten. Lewis, een duidelijk trekje van de Imperator, vroeg niet meer dan één dollar schadevergoeding, die hij dan ook kreeg. Voor hem was de strijd voorbij.
In de twintiger jaren dezer eeuw werd er veel van de Imperator gevergd. Hij liet gebouwen bouwen, ging wekelijks op tournee om “zijn” orde te verbreiden, redeneerde dat leden die zelfs maar drie maanden lid van de Orde waren geweest en hun lidmaatschap dan opzegden tòch onnoemelijk veel psychische hulp bij de Orde hadden verkregen. Op dat gezegde bouwde Ralp Lewis, zijn zoon, de orde uit tot in meer dan 80 landen. Ik weet wel dat de opbouw momenteel overal revolutionair is, maar wij weten ook dat niet alle nieuwe leden blijvertjes zijn, maar voor deze nieuwe leden is het van onschatbare waarde dat zij, al is het maar voor drie maanden, lid zijn. Incarnaties later werkt die tijd nog door. Spencer Lewis heeft ervoor gezorgd dat er altijd weer iets nieuws voor ons klaar ligt in onze monografieën. Wat een Auteur, wat een architect, wat een redenaar was hij, wat een cello-speler, wat een kenner van de muziek, natuurkunde, chemie en journalistiek!
Zo ooit gezegd mag worden dat iemand een universeel genie was, en met dat woord speelt de profane wereld nogal eens, dan was dat Dr. Harvey Spencer Lewis! Ik wil onze huidige Imperator Ralph Lewis op dit punt in één lijn met zijn vader noemen.

Eén van de meest indringende ervaring welke ik ooit met Dr. Spencer Lewis heb meegemaakt was niet in een persoonlijk gesprek of tijdens een korte ontmoeting, waarbij men dikwijls werd afgeleid door de telefoon, een secretaresse, doch in een projectie. Ik woonde omstreeks 1930 in Toronto en op een donderdagavond zat ik te studeren in mijn Sanctum. Ik las toen voor de afwisseling “Hamlet” van Shakespeare. Enige dagen tevoren had ik de Imperator geschreven en hem een paar vragen voorgelegd. Plotseling die avond had ik het gevoel dat ik niet alleen was in mijn Sanctum. En warempel, ik zag de Imperator die mij een kort berichtje doorgaf met zijn prettig in het gehoor liggende stem, dat ik duidelijk kon verstaan. Hij gaf het antwoord op mijn vragen! Toen zag ik een hand vlak bij mij. “Shake hands”, hoorde ik duidelijk. Ik maakte een manuaal van handdrukken, maar vond het toch een beetje vreemd. Maar het wàs een handdruk. Ik wees op het boek van Shakespeare dat ik aan het lezen was. Vluchtig zij hij toen nog: “Good literature” en toen was hij weer verdwenen. Later hoorde ik dat hij met leden van zijn klaas veelvuldig dergelijke kontakten had, die even indringend waren als die wij heden van hem mogen ontvangen.

De grootste uibreidingen van de Orde staan nu voor de deur. Hij begint met de bouw van het Egyptische Museum en reist om inspiratie op te doen naar Egypte, was in die tijd een wereldreis was. Hij leidde een inwijding in de grote Pyramide. In de dertiger jaren liet de orde veel van zich horen in de Verenigde Staten, Canada, Frankrijk, Duitsland en Nederland. Bij ons vond de oprichting plaats in januari 1934 in “Villa Elisabeth” in Den Haag.
Op last van de Imperator werd de Kommissie van Oprichting als volgt samengesteld: Frater Coops, Grootsecretaris en de leden Soror van Drenthem Soesman, geboren Middelaer, Frater van Drenthem Soesman, Soror Van Rijn van Alkemade en Frater Corbière. Sedert 1926 was de Imperator niet meer in Nederland geweest. Wèl in Brussel voor de vergaderingen der FUDOSI, waar ook mijn grote vriend Frans Wittemans uit Antwerpen aanwezig was.

Persoonsverheerlijking dat wilde Dr. Spencer Lewis niet. Maar als men hem beter leerde kennen, hetzij uit zijn boeken, leringen, gebouwen of persoonlijke gesprekken, dan kon men het niet helpen deze persoon ter vereren. Dat deden wij dan ook en dat was waarschijnlijk het enige waarin we ongehoorzaam aan hem waren.
Hij stond op een “pied de stalle”, een voetstuk. Gelukkig dat de mens hem heeft gekend voor wat hij was. Gelukkig!
Mijn moeder vertelde mij na haar bezoek aan hem:
“Ik heb iets van de grandeur van deze man mogen zien!”
Zo wàs het en zo is het! Hij is voor de meesten van ons niet gestorven.

Ikzelf tracht steeds weer waar te maken dat ene grote dat ik van de Imperator heb mogen leren: LIEFDE IS DE WET.
Dat is o zo moeilijk in deze verdorven maatschappij. Om alles wat op je afkomt te verwerken is dikwijls ontzettend moeilijk, maar ik geloof dat datzelfde Kosmische dat hem in zo grote mate heeft geholpen ons ook helpt, gezien de grote uitbreiding van de Orde en het succes dat wij hebben.

http://www.youtube.com/watch?v=WDEKx16W8ss&feature=related

Als je geen antwoord meer weet op de vragen,
die een knotsgekke wereld je dagelijks stelt,
Als je niet meer weet of je moet lachen of huilen,
Als je hoort wat de jeugd je vertelt…

Dan is het tijd dat je rustig gaat zitten,
je ogen sluit en een taf’reeltje ziet
van blauwe luchten, een enkele vogel
en spierwitte wolkjes in ’t verschiet.

Dan komt de rust voor wie haar kan grijpen,
een meditatieve, prettige rust.
En dat is in dit knotsgekke leven
HET medicijn, word je daarvan bewust!


Though the above article of past Grand Master E.D.C. van Drenthem Soesman, taken from his booklet “Mijn eerste Elftal” was posted just as the title implies, to honour Dr. H. Spencer Lewis, I later realized that it was also an interesting talk on AMORC's history in The Netherlands, which officially started in 1934. So next year we celebrate it’s 75th anniversary! On this occasion I'd like to share parts of a letter from former Grand Master I.L.M. (Irène) Beusekamp-Fabert about the genesis of the Netherlands Grand Lodge.

quote

Onze Nederlandstalige Jurisdictie is op 1 februari 1934 opgericht. Vóór die tijd had Frater Jan Coops jaren in Canada gewoond, waarheen hij was geëmigreerd en waar hij in aanraking kwam met Frater Spencer Lewis en de AMORC. Hij werd lid van de AMORC en Spencer Lewis vroeg hem terug te keren naar Nederland en aldaar de Nederlandse Jurisdictie op te bouwen, en dat deed Jan Coops in 1934, nadat hij het Charter voor de Nederlandstalige Jurisdictie van Spencer Lewis had ontvangen.

Jan Coops begon de monografiën te vertalen in het Nederlands en na verloop van tijd had hij drie leden in Nederland, één dame, die trouwens 104 jaar geworden is, en twee heren. Een van deze twee heren was Frater L. van Gastel, die toen student scheikunde was. Langzamerhand kon in Amsterdam in de woning van Jan Coops een Pronaos worden opgericht. De dame en heren brachten de monografiën ’s nachts per fiets naar de eerste leden. Dat was dus het begin van onze Jurisdictie, die helaas door de oorlog tijdelijk aan haar activiteiten een einde moest maken. Wel hadden in het verborgene nog enige ontmoetingen plaats, maar pas na de oorlog kon Jan Coops de activiteiten van de AMORC en van de TMO goed ontplooien. Onze Jurisdictie werd dan ook een Grootloge en Jan Coops werd tot Grootmeester benoemd.


unquote

Van vrijdag 13 t/m 15 november 2009 zal t.g.v. het 75-jarig bestaan van de Grootloge van de Nederlandstalige Jurisdictie een Jubileumconvent worden gehouden. "De Rozekruiser nu", 75-jaar AMORC in de Nederlandstalige gebieden.
Dit nationale convent wordt gehouden in het conferentiecentrum "De Leeuwenhorst" in Noordwijkerhout.

On August 12, 2009 we’re also commemorating the 100th anniversary of H. Spencer Lewis’s initiation into the Rosicrucian Tradition in France!

Watch DVD: Dr. H. Spencer Lewis Restorer of Rosicrucianism

http://www.youtube.com/user/RosicrucianTV